Αγαπημένοι Enslaved, με νέο άλμπουμ το “Heimdal”. Δέκατο έκτο παρακαλώ άλμπουμ, μιας μπάντας πού αν μη τι άλλο, είναι παραγωγική και με ποιοτικές δουλειές. Όλες οι δουλειές των Enslaved, είναι άξιες αναφοράς, με προσοχή σε όλους τους τομείς.
        Το “Heimdal”, μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία η νέα δουλειά αγαπημένης μπάντας, από την άλλη μια δουλειά πού δεν με ενθουσίασε.
Ακούγοντας το άλμπουμ πολλές φορές, πίστευα ότι θα μου βγάλει κάτι που δεν μπορούσα να αντιληφθώ στις πρώτες ακροάσεις, κάτι που άλλωστε είχε συμβεί και με άλλα άλμπουμ των Enslaved. Όμως αυτό δεν έγινε με το “Heimdal”.
Το “Heimdal”, είναι αδύναμο στ’ αυτιά μου και πολλές φορές ανούσια περίπλοκο, κάνοντας τον ακροατή να αναζητά κάπου να πιαστεί, για να αρχίσει να γουστάρει. Εκεί το Heimdal χάνει, διότι ή θα σε κρατήσει στην αναζήτηση ή θα βαρεθείς από τα πρώτα κομμάτια.
       Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι κακό άλμπουμ, όπως είπαμε οι Enslaved είναι μακριά από αυτό, αλλά πιστεύω λίγοι θα το αγαπήσουν. Σε αυτό συναινεί το ότι στη δισκογραφία της μπάντας, υπάρχουν εξαιρετικά και πολύ πιο φιλικά προς τον ακροατή άλμπουμ.
       Οι progressive rock των 70’s πινελιές υπάρχουν και σε αυτό το άλμπουμ, όπως και τα πολλά καθαρά φωνητικά. Η ατμόσφαιρα κυριαρχεί με τις κιθάρες λίγο πιο πίσω. Η progressive black αισθητική είναι κι αυτή εδώ.  Η παραγωγή θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δυνατή. Οι στίχοι στα κλασσικά θέματα, με ιστορίες από τα παγωμένα δάση των Vikings μέχρι τον μυστικισμό. Αν διάλεγα καλύτερα κομμάτια, αυτά θα ήταν, το Congelia και το Heimdal.
       Το νέο άλμπουμ των Enslaved, μπαίνει σαν 16ο άλμπουμ στη δισκογραφία τους, όχι για να μειώσει την αξία της, αλλά να τη διατηρήσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το αν θα μπορούσε να είναι καλύτερο; ίσως. Είμαστε ευχαριστημένοι όμως, χωρίς πανηγυρισμούς, για το Heimdal και αυτό φτάνει.

     7/10
     Spyros Trimpos