Από τα υπόγεια της metal σκηνής της Θεσσαλονίκης μέχρι τη διεθνή σκηνή, οι Crystal Tears έχουν χαράξει μια πορεία γεμάτη πάθος, βαριές κιθάρες και ατρόμητη μουσική αφήγηση. Με ρίζες που φτάνουν στα τέλη της δεκαετίας του ’90, το συγκρότημα δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται, παραμένωντας πιστό στο ακατέργαστο metal πνεύμα του.
Το 2025 επιστρέφουν με την πιο φιλόδοξη και δυνατή τους δουλειά μέχρι σήμερα, το νέο άλμπουμ «Athanato», που κυκλοφορεί από τη Sliptrick Records. Με μίξη στο Λονδίνο από τον καταξιωμένο Matt Hyde (Slipknot, Machine Head, Trivium) και συμμετοχές από καλλιτέχνες όπως οι Mike Wead, Helena Josefsson και άλλοι, το άλμπουμ γεφυρώνει τη σκληρότητα με τη μελωδία, το αθάνατο με το ευάλωτο.
Με την ευκαιρία της παρουσίασης και κυκλοφορίας του νέου τους album η Joanna Gonas μίλησε, για λογαριασμό του Metalwar, με τον Chrisafis Tantanozis!
Jo: Καλώς ήρθες στο Metal War interview Χρυσάφη. Εδώ να πούμε ότι ο Chrisafis Tantanozis να είναι το ιδρυτικό μέλος και ο μοναδικός που παραμένει από την αρχή της μπάντας.!
Chrisafis: Χαίρετε! Εύχομαι όλα καλά! Ευχαριστώ πολύ!
Jo: Ας αρχίσουμε με την σύνθεση της μπάντας κ τον ιδιαίτερο ρόλο του κάθε μέλους!
Chrisafis: Η μπάντα στο τελευταίο album “Athanato” αποτελείται από τον Antony στα φωνητικά, Kostas στις κιθάρες, Alex στο μπάσσο και truly yours on the drums. Φυσικά και κάθε μέλος έχει το ρόλο του και βοηθάει στο χαρακτήρα του album. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να παραμένει ένα team σταθερό ιδίως τα τελευταία χρόνια που τα πάντα είναι ρευστά και δίχως πάθος, but it is what it is.
Jo: «Athanato» σημαίνει «αθάνατο». Τι έννοιες ή συναισθήματα σας ώθησαν να δώσετε αυτόν τον τίτλο — έχει σχέση με τον ήχο, τους στίχους ή κάτι προσωπικό?
Chrisafis: Ξεκινάμε από το εξώφυλλο του album… πρώτα βρίσκουμε πού θέλουμε να πάμε αισθητικά και έπειτα αποφασίζουμε για τον τίτλο. Οι στίχοι μας σχεδόν πάντα αναφέρονται στον άνθρωπο, τη σχέση του με την πραγματικότητα, το πάθος, το μίσος, τη ζωή και το θάνατο. Εφόσον ολοκληρώσαμε το cover art, έπρεπε να σκεφτούμε έναν catchy τίτλο που θα ταίριαζε με το εικαστικό… And there you go… “Athanato” που σημαίνει “Immortal” στα Αγγλικά… είναι η παντοτινή σχέση των αντιθέτων… ζωής και θανάτου, αγάπης και μίσους.
Jo: Πώς επηρέασαν την τελική φόρμα του άλμπουμ οι διεθνείς συνεργάτες (π.χ. Helena Josefsson, Mike Wead)? Υπήρξαν ιδιαίτερες ιδέες ή φωνητικές αποχρώσεις που εμπλούτισαν τη δημιουργία?
Chrisafis: Αρκετά! Μπορεί να υπάρχει η φόρμουλα του ήχου/συνθέσεων/παραγωγής της οντότητας “Crystal Tears”, παρόλα αυτά κάθε μουσικός και κάθε μέλος του συγκροτήματος συμβάλλει με μοναδικό τρόπο στον τελικό χαρακτήρα του album. Και είναι πολύ φυσιολογικό, αλλιώς θα μιλούσαμε για μουσική Τεχνητής Νοημοσύνης – που είναι και πολύ hot τελευταία. Εδώ υπάρχει συναίσθημα, πάθος, αίμα και ιδρώτας από όλους.
Jo: Τι σημαίνει για τον ήχο του “Athanato” η μίξη από τον Matt Hyde στο Λονδίνο, σε σύγκριση με παλαιότερα album σας?
Chrisafis: Να διευκρινίσω ότι κάθε album έχει το δικό του ήχο, τη δικιά του μαγεία. Είμαστε περήφανοι για όλες τις δουλειές μας. Με τον Matt Hyde κάναμε ένα βήμα παραπέρα, μας ανανέωσε. Μια συνεργασία που προέκυψε όχι επί τούτου, ούτως ή άλλως ο παλιός μας παραγωγός (και πολύ καλός φίλος) R. D. Liapakis (Mystic Prophecy, Devil’s Train) είναι super busy με τα δικά του (currently on tour with Michael Schenker), οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε με τον Matt Hyde, καθότι μου άρεσε πάρα πολύ ο ήχος που είχε κάνει στο The Awakening των Machine Head, απίστευτο guitar bite tone! Ταιριάξαμε πάρα πολύ σα συνεργάτες και φάνηκε ότι του αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνει στη ζωή του!
Η επικοινωνία ήταν άψογη, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την εγγύηση του τελικού αποτελέσματος, αφού όλοι (ιδίως ο sound engineer) επικεντρωνόμαστε στο δημιουργικό της υπόθεσης κι όχι σε τοξικές ανοησίες. Εννοείται ότι έχω μάθει αρκετά πράγματα για τη διαδικασία από τον Lia, τα οποία και εφαρμόσαμε και σε αυτό το album, οπότε κατά μία έννοια είναι κι o Lia μέρος του album. Και χαίρομαι που όταν το άκουσε, του άρεσε πάρα πολύ. Έγινε απίστευτη δουλειά, ο Matt έπιασε το vibe απευθείας και το αποτέλεσμα τα λέει όλα…
Jo: Ποια είναι η σημασία των cover art και layout στη συνολική εμπειρία του “Athanato”; Τι θέλατε να περάσει με την αισθητική τους?
Chrisafis: Πάντα το εικαστικό έπαιζε ρόλο στην ακουστική εμπειρία για εμένα… δεν μπορείς να φανταστείς στο παρελθόν πόσες φορές αγόρασα ένα album λόγω εξωφύλλου πριν καν ακούσω την μπάντα. Θα μου πεις, άλλες εποχές, ο κόσμος τώρα δε ρισκάρει να αγοράσει κάτι μόνο από το εξώφυλλο, άσε που πλέον όλα υπάρχουν for streaming. Ωστόσο και πάλι πιστεύω σε ένα ωραίο εικαστικό! Επίσης, μου αρέσουν οι εικόνες που μπορούν να αφήσουν τη φαντασία να καλπάζεi!
Jo: Το “Bloodstorm” έχει ένταση και τεχνική λεπτομέρεια. Πώς εξελίχθηκε από το demo ως το τελικό κομμάτι — υπήρξε «συγκρουσιακή» διαδικασία στην κατεύθυνσή του?
Chrisafis: Ευχαριστούμε. Νομίζω το συγκεκριμένο riff βγήκε πολύ φυσικά και δίχως πολλές αλλαγές από την demo μορφή του… Το είχα στο νου μου εδώ και καιρό, είναι εντελώς 80s με ένα πολύ απλό verse, του οποίου η μαγεία βρίσκεται στο ότι αφήνει τη φωνή να παίξει με τη μελωδία. Το bridge είναι επιρεασμένο από το “Rock Until We Fall” single, το all-star project που είχα κάνει στο παρελθόν. Και τέλος, το πολύ όμορφο solo του Mike Wead από King Diamond/Mercyful Fate ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του κομματιού!
Jo: Το “Naked” είναι πιο συναισθηματικό. Ποια ιστορία ή συναίσθημα θέλατε να μεταδώσετε με αυτόν τον συνειδητά διαφορετικό χαρακτήρα?
Chrisafis: Πολύ καλή παρατήρηση! Ωστόσο, ο καταλληλότερος άνθρωπος για την απάντηση είναι η ίδια η Helena Josefsson που έγραψε και το κομμάτι. Οι στίχοι είναι δυναμικοί και bittersweet, δεν είναι για τους fainted hearted, μιλούν για προδοσία από ανθρώπους που αγαπήσαμε και εμπιστευτήκαμε. Και στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν απλά… διπλωμάτες ή πιο ωμά, διπρόσωποι. Έχει δυνατά συναισθήματα που συναλλάσσονται, αφού στο τέλος ο ήρωας/ηρωίδα σπάει αυτά τα αόρατα δεσμά… ο καλύτερος σύμμαχος είναι ο εαυτός μας! Νομίζω πως μουσικά προσθέτει σημαντικά στην πολυδιάσταση του album μας!
Jo: Η μπάντα έχει ιστορική πορεία από τα demos του ’99 έως σήμερα. Τι είπε το «Athanato» σε σχέση με τα παλιά σας εγχειρήματα; Υπάρχει συνειδητή σύνδεση με το παρελθόν?
Chrisafis: Πάντα θα υπάρχει σύνδεση με το παρελθόν. Μπορεί το line-up να έχει αλλάξει κάποιες φορές, αλλά το metal παραμένει metal! Είμαστε περήφανοι για τις μελωδίες, τα choruses μας, πράγματα που αποτελούν κατά μία έννοια ένα trademark όσον αφορά το στυλ και ύφος των Crystal Tears…
Jo: Πώς επηρεάζει τη δημιουργική σας διαδικασία το γεγονός ότι είστε από τη Θεσσαλονίκη; Υπάρχει έντονο τοπικό στοιχείο ή παγκόσμια διάθεση?
Chrisafis: Σίγουρα το δεύτερο. Δεν παίζει κανένα ρόλο η τοποθεσία αφού πλέον τα πάντα μπορούν να γίνουν και remotely αν χρειαστεί. Πολλές μπάντες και μουσικοί πλέον λειτουργούν έτσι παγκοσμίως. Συνθετικά δε μας επηρέασε ποτέ η βάση μας. Παρόλαυτα σίγουρα παίζει ρόλο στην επιλογή μερών για συναυλίες και touring. Να μένεις νότια Εύρωπη και τα τεκτενόμενα για το στυλ της μουσικής σου να βρίσκονται σε κεντρική και βόρεια, δεν είναι και το ευκολότερο. Αυτό όμως σε κάνει πιο μεθοδικό, οργανωτικό και υπεύθυνο όσον αφορά στις κινήσεις σου ως συγκρότημα.
Jo: Μιλώντας για τους στίχους: από έντονο, επιθετικό metal ως μελωδικό death. Ποιος ήταν ο βασικός σας άξονας όταν γράφατε τα κομμάτια?
Chrisafis: Οι στίχοι γράφτηκαν από μένα και τον τραγουδιστή, ο οποίος προέρχεται από πιο ακραία σκηνή. Προσπαθήσαμε μαζί να ντύσουμε τη μουσική όσο πιο ταιριαστά μπορούσαμε σύμφωνα με την αισθητική και των δυό μας, η οποία μάλιστα δεν απείχε. Κι ευτυχώς ήταν μια συνεργασία που κύλησε πολύ ομαλά και όμορφα. Στιχουργικά αναφερόμαστε σε ανθρώπινα ζητήματα, θρησκείας και πίστης, πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να προσπεράσουμε εμπόδια και πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αρνητικά συναισθήματα αφού όλοι μας είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα και οστά και θα καταλήξουμε six feet under στο τέλος δίχως εξαιρέσεις… Life is short – plus, we’re not the center of the world for sure!
Jo: Υπήρξε κάποιο απρόσμενο μουσικό είδος ή επιρροή που σε κάποιο κομμάτι «τρύπωσε» οργανικά στο άλμπουμ και σας εξέπληξε?
Chrisafis: Χαχα… Είναι κάποια μυστικά που έχουμε μεταξύ μας… Παραδείγματος χάρη έχω προσθέσει κάπου το γνωστό drum break του “In The Air Tonight” του Phil Collins… Κάπου αλλού το intro break του “Always” από Bon Jovi… Κάποιες μελωδίες από Dream Theater, Megadeth και Lizzy Border… Όπως βλέπεις παράδοξα πράγματα στο πάντρεμα των Crystal Tears… χαχα.
Αλλά η μουσική είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!
Jo: Πόσο σημαντική είναι για εσάς η σύνδεση με τους οπαδούς (π.χ. διαγωνισμό στιχουργίας το 2017); Σκεφτήκατε κάτι αντίστοιχο για το «Athanato»?
Chrisafis: To interaction με τους οπαδούς του συγκροτήματος είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς. Για αυτό και τέτοιες κινήσεις όπως ο διαγωνισμός στίχων ή το private listening session με τον Ελληνικό metal Τύπο face to face με μπιρίτσα και live talking. Ναι, ο διαγωνισμός με τους στίχους ήταν μια πολύ όμορφη ιδέα με ιδιαίτερη επιτυχία! Δε θα είχε νόημα να επαναλάβουμε το ίδιο πράγμα και σε αυτό το album. Αλλά υπάρχουν νέες ιδέες και μας αρέσουν τέτοιου είδους κινήσεις. Αν με ρωτούσες τι αξίζει για ένα συγκρότημα θα σου έλεγα με περισσή διάθεση να γνωρίζεις νέο κόσμο, να ταξιδεύεις, η επικοινωνία με άλλους ανθρώπους, ανταλλαγές ιδεών κτλ. είναι μαγικό.
Jo: Τι περιμένετε να φέρει η περιοδεία σας μετά την κυκλοφορία του “Athanato”; Ιδέα, αίσθηση, ηχητική απόδοση σε σχέση με το στούντιο?
Chrisafis: Let’s see! Τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα όσον αφορά μικρή μπάντα + δρόμος. Είναι μία μεγάλη πρόκληση. Όπως πρόκληση είναι και η απόδοση των κομματιών του album, αλλά ποτέ δε θα ηχογραφούσαμε κάτι που δεν μπορούμε να παίξουμε live. Βλέπετε, ένα από τα μυστικά της «παραγωγής» μας ως διαδικασία σύνθεσης, είναι πως τα κομμάτια πρέπει να ακούγονται συναυλιακά όσον αφορά στη σύνθεση, αλλά και στον ήχο. Το πώς να το πετύχεις, εκεί είναι το μυστικό…
Jo: Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου Χρυσάφη.
Chrisafis: Παρακαλώ και ευχαριστώ κι εγώ πολύ για το διαδικτυακό σας χώρο! See ya soon!
Συνέντευξη – Κείμενο: Joanna Gonas
