Οι Pantheist, με έδρα το Βέλγιο και ιδρυτή τον Έλληνα μουσικό Κώστα Παναγιώτου, θεωρούνται πρωτοπόροι του funeral doom metal. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες συνδυάζουν τη βαριά δύναμη με ατμοσφαιρικά και προοδευτικά στοιχεία, δημιουργώντας μουσική σκοτεινή αλλά βαθιά συναισθηματική. Με φιλοσοφικά θέματα και ήχο που ξεπερνά τα όρια του είδους, οι Pantheist παραμένουν μια μοναδική φωνή στη διεθνή metal σκηνή.
Με αφορμή την συλλεκτική κυκλοφορία τους “25 Years of Pantheïsm”, η Joanna Gonas επικοινώνησε με την μπάντα για να μάθει όλα τα τελευταία νέα τους.
Jo: Καλωσορίσατε και σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας!
Kostas: Σας ευχαριστούμε που μας φιλοξενείτε στο περιοδικό σας!
Jo: Θα μπορούσατε ο καθένας να συστηθείτε, αναφέροντας τον ρόλο σας στους Pantheist και ένα μοναδικό στοιχείο της μουσικής σας διαδρομής που φέρνετε στο συγκρότημα;
Βεβαίως.
Έτος 2025, οι Pantheist είναι:
Kostas- τραγουδιστής και πληκτράς, συνθέτης και κινητήρια δύναμη για τα τελευταία 25 χρόνια.
Atanas- κιθαρίστας, φορέας βαριών riffs και βαθιάς θλίψης. Άνθρωπος λίγων, προσεκτικά επιλεγμένων λέξεων.
Matt- μπασίστας και ήρεμη, αξιόπιστη δύναμη. Εκτίμηση στις ρυθμικές αποχρώσεις και στη σταθερότητα του χρόνου.
Fanel- χτυπά ασταμάτητα τα τύμπανα, δημιουργώντας γεμάτες και βαριές ηχώες DOOM. Ο εξωστρεφής και «δικτυωτής» της μπάντας.
Linda- σοπράνο τραγουδίστρια και επαγγελματίας μουσικός. Φέρνει στυλ και την απαραίτητη Anima στη συλλογικότητα.
Jo: Το όνομα της μπάντας σας, Pantheist, είναι πολύ ξεχωριστό. Τι σημαίνει για εσάς και γιατί το επιλέξατε;
Κώστας: Πάντα έβρισκα πολύ ελκυστική τη φιλοσοφία του πανθεϊσμού. Η έμπνευση για το όνομα ήρθε πραγματικά από τη μπάντα Atheist. Σκέφτηκα, αν εκείνοι μπορούν να μεταφέρουν τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία τους στη μουσική τους, τότε μπορώ κι εγώ. Μου έδωσε επίσης τη δυνατότητα να δημιουργήσω ένα μεγαλειώδες, ολιστικό όραμα για τον ήχο μου, κάτι που θα ήταν πολύ πιο προβληματικό με ένα πιο ακραίο όνομα.
Jo: Αν η μουσική των Pantheist μεταφραζόταν σε εικαστική μορφή, ποιο μέσο θα αποτύπωνε καλύτερα την ουσία της;
Κώστας: Καλή ερώτηση. Ίσως η φωτογραφία να την αποτύπωνε καλύτερα. Κάποια μυστικιστική, ατμοσφαιρική φωτογραφία που απεικονίζει την πραγματικότητα, αλλά με τρόπο που σε κάνει να την αμφισβητήσεις.
Jo: Η πρόσφατη κυκλοφορία σας, Kings Must Die, παρουσιάζει μια ξεχωριστή εξέλιξη στον ήχο σας. Τι ενέπνευσε αυτή τη στροφή και πώς πιστεύετε ότι αντανακλά το τρέχον καλλιτεχνικό σας όραμα;
Κώστας: Ήθελα να δημιουργήσω κάτι πιο προσιτό, ειδικά με την προσθήκη της σοπράνο τραγουδίστριας Linda.
Ένιωσα ότι η μελωδία ήταν δυνατή και είχε μια πομπώδη ποιότητα, γι’ αυτό κάλεσα τον Jake από την προηγούμενη μπάντα μου, Landskap, να κάνει τα καθαρά φωνητικά καθώς δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο να τραγουδάει το κομμάτι. Όταν όλες οι ιδέες ενώθηκαν, καταλήξαμε με μια σύνθεση που σχεδόν αγγίζει το τέταρτο της ώρας – τόσο για το «πιο προσιτό»! Νομίζω ότι το κομμάτι ρέει καλά από την αρχή ως το τέλος και είμαι αρκετά ικανοποιημένος από τον τρόπο που αποτύπωσε το κοινωνικοπολιτικό κλίμα εκείνης της περιόδου.
Βρίσκω και εξακολουθώ να βρίσκω ανησυχητική αυτή τη διάσταση ανάμεσα σε όσους γεννιούνται με προνόμια και νομίζουν ότι έχουν θεόσταλτο δικαίωμα να κυβερνούν εμάς τους κοινούς ανθρώπους.
Το υπόλοιπο EP περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από μια καταπληκτική συναυλία που δώσαμε στο Huddersfield Town Hall, συνοδευόμενοι από έναν οργανίστα εκκλησιαστικού οργάνου. Ήταν μια πραγματικά μοναδική εμπειρία.
Jo: Πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση ανάμεσα στη σιωπή και τον ήχο στις συνθέσεις σας;
Κώστας: Τη θεωρώ απολύτως φυσική. Οι συνθέσεις είναι δυνατές όταν πρέπει και ήσυχες όταν χρειάζεται. Δεν πιστεύω ότι ο ήχος και η σιωπή είναι δύο διαφορετικά πράγματα· όλα είναι αντίληψη του εγκεφάλου μας στο τέλος της ημέρας. Όταν είναι ήσυχα, εξακολουθούμε να ακούμε τους εσωτερικούς ήχους του σώματός μας στο παρασκήνιο.
Jo: Αν η μουσική σας μπορούσε να προκαλέσει ένα συγκεκριμένο μετεωρολογικό φαινόμενο, ποιο θα ήταν και γιατί;
Κώστας: Ίσως θα προκαλούσε το petrichor, εκείνη τη μυρωδιά της βροχής που μένει στον αέρα μετά την πρώτη βροχή έπειτα από ξηρασία.
Jo: Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι οι πολιτισμικές σας καταβολές επηρεάζουν τον ήχο και τα θέματα της μπάντας;
Κώστας: Το ελληνικό μου υπόβαθρο είχε άμεση επίδραση σε πολλές συνθέσεις. Νομίζω φαίνεται ξεκάθαρα σε κομμάτια όπως Don’t Mourn, Unknown Land και The Loss of Innocence. Αυτή τη στιγμή, οι Pantheist έχουν μέλη ελληνικής, ρουμανικής, βουλγαρικής, ιρλανδικής και ουαλικής/ιταλικής καταγωγής. Είμαστε περήφανοι που ενσωματώνουμε όλα αυτά τα πολιτισμικά στοιχεία και ενθαρρύνω τον καθένα να είναι ο εαυτός του και να φέρνει αυτό το κομμάτι της δικής του κουλτούρας στο συγκρότημα.
Jo: Αν μπορούσατε να συνεργαστείτε με οποιονδήποτε καλλιτέχνη, ζωντανό ή νεκρό, ποιος θα ήταν και τι θα θέλατε να δημιουργήσετε μαζί;
Κώστας: Δεν πρόκειται να συμβεί, αλλά θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον J.S. Bach, τον Ennio Morricone και τον Vangelis, καθώς όλοι υπήρξαν τεράστιες επιρροές στη μουσική μου παιδεία.
Jo: Πώς προσεγγίζετε την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική έκφραση και τη συλλογική ταυτότητα της μπάντας;
Κώστας: Πολύ εύκολα, καθώς γράφω το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής. Είμαι απαιτητικός όσον αφορά τη γενική κατεύθυνση, αλλά όχι τόσο στις λεπτομέρειες των ενορχηστρώσεων, κι εκεί είναι που μπαίνει η συλλογική ταυτότητα καθώς δημιουργούμε τα τραγούδια μαζί.
Jo: Τι ρόλο παίζει η φύση στη μουσική σας, θεματικά και ηχητικά;
Κώστας: Πάρα πολύ σημαντικό. Η φύση είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, τόσο για την ψυχική μου ισορροπία όσο και ως άμεση έμπνευση για τη μουσική, τους στίχους και τη φιλοσοφία μου γενικότερα. Αρκετοί στίχοι μου αναφέρονται άμεσα στην ιδέα της απώλειας μέσα στη φύση και την άγρια ζωή ως τρόπο εύρεσης του αληθινού εαυτού.
Jo: Αν μπορούσατε να ντύσετε με μουσική μια ταινία ή ντοκιμαντέρ, ποιο είδος θα ήταν και πώς θα ταίριαζε η μουσική σας;
Κώστας: Ίσως κάποια ταινία folk horror. Γιατί αυτό το είδος είναι μυστηριώδες, ατμοσφαιρικό, λίγο παράξενο, εμμονικό με τη θρησκεία, τον Θεό και τον Διάβολο και λάτρης της φύσης. Όλα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν τέλεια με τη μπάντα και τον ήχο της!
Jo: Πώς διαχειρίζεστε την εξέλιξη του ήχου σας ενώ παραμένετε πιστοί στις ρίζες σας;
Κώστας: Έμαθα να μην ανησυχώ για αυτά τα πράγματα με τα χρόνια. Ο ήχος εξελίσσεται, αλλά όσο κι αν αλλάζει, ακούγεται πάντα σαν Pantheist. Επομένως δεν έχω ανησυχίες και κάνω πάντα αυτό που με εμπνέει.
Jo: Ποια είναι η πιο απροσδόκητη πηγή έμπνευσης που έχετε αντλήσει για τη μουσική σας;
Κώστας: Πρόσφατα ταξίδεψα στον Παναμά και εντελώς κόλλησα με ένα αστείο, παράξενο πουλί που είδα και άκουσα, που λέγεται laughing falcon. Έχει μια περίεργη ερωτική κραυγή που ακούγεται σαν τρελό γέλιο, το οποίο αυξάνεται συνεχώς σε ένταση σαν βρόχος ανατροφοδότησης. Έμοιαζε πραγματικά σαν να γελάει με εμάς τους χαζούς ανθρώπους. Υπάρχει ήδη ένα κομμάτι γι’ αυτό το πουλί που θα συμπεριληφθεί στο νέο άλμπουμ.
Jo: Πώς φαντάζεστε το μέλλον του funeral doom metal και πού βλέπετε τους Pantheist μέσα σε αυτό το όραμα;
Κώστας: Δεν σκέφτομαι πολύ το μέλλον του funeral doom metal. Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για το είδος εδώ και πολλά χρόνια. Κάνουμε αυτό που θέλουμε και αν οι άλλοι το θεωρούν funeral doom, τότε καλώς. Αλλά το όραμά μας φαίνεται πολύ απομακρυσμένο από τις υπόλοιπες μπάντες που αυτοαποκαλούνται έτσι στις μέρες μας.
Jo: Αν η μουσική σας μπορούσε να βιωθεί σε έναν μη παραδοσιακό χώρο, ποιος θα ήταν και πώς θα ενίσχυε την εμπειρία το περιβάλλον;
Κώστας: Δεν είμαι σίγουρος πώς θα όριζες τον μη παραδοσιακό χώρο. Έχουμε παίξει αρκετές συναυλίες σε εκκλησία, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στον ήχο και την εμφάνιση της μπάντας, αλλά δεν θα το έλεγα μη παραδοσιακό, καθώς πολλές metal μπάντες έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. Θα ήθελα να παίξουμε σε ένα κάστρο κάποια μέρα· θα ήταν πραγματικά φανταστικό. Υπάρχουν πολλά κάστρα εδώ στην Ουαλία όπου ζω.
Jo: Οι Pantheist έχουν ένα αφοσιωμένο κοινό στην Ελλάδα. Έχετε σκεφτεί να εμφανιστείτε εκεί και τι είδους εμπειρία θα θέλατε να προσφέρετε στο ελληνικό κοινό σας;
Κώστας: Μάλιστα, παίξαμε στο An Club στην Αθήνα το 2013 ως καλεσμένοι των φίλων μας Daylight Misery. Ήταν υπέροχο να παίζω στη χώρα μου και θα το ήθελα πολύ να το ξανακάνω, καθώς ξέρω ότι έχουμε πολλούς οπαδούς εκεί και η μουσική μας έχει βαθιά σύνδεση με τις δικές μου πολιτισμικές ρίζες. Έχω φυσικά παίξει αρκετές φορές και στην Ελλάδα με την προηγούμενη μπάντα μου, Crippled Black Phoenix, που είναι πολύ δημοφιλείς εκεί.
Jo: «Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και για το ότι μοιραστήκατε τις σκέψεις σας μαζί μας. Σας ευχόμαστε τα καλύτερα για τα τωρινά και τα μελλοντικά σας σχέδια και ελπίζουμε να δούμε σύντομα τους Pantheist ζωντανά!»
Κώστας: Είναι απόλυτη χαρά. Σας ευχαριστώ για τις ερωτήσεις που προκαλούν σκέψη!
Συνέντευξη – επιμέλεια κειμένου
Joanna Gonas
https://www.metalwar.gr/
https://pantheistuk.bandcamp.com/music
https://www.facebook.com/Pantheistuk
https://www.instagram.com/pantheistband/
https://www.youtube.com/user/Pantheistuk
