Αναδυόμενοι μέσα από τα ομιχλώδη τοπία του Kristiansand στη Νορβηγία, οι Green Carnation έχουν χαράξει μία από τις πιο συναρπαστικές πορείες στον κόσμο του progressive metal.
Ιδρυμένοι από τον Tchort (Terje Vik Schei) στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το συγκρότημα εξελίχθηκε από σκοτεινές doom ρίζες σε περίπλοκα, μελαγχολικά και ατμοσφαιρικά ηχοτοπία — κάτι που τους έχει κάνει αγαπημένους στους φίλους της συναισθηματικής και ευφυούς metal μουσικής.
Με έργα–ορόσημα όπως το Light of Day, Day of Darkness και τη νέα τους εννοιολογική τριλογία A Dark Poem, οι Green Carnation συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι η αληθινή τέχνη δεν γνωρίζει όρια — μόνο μεταμορφώσεις.

Jo: Ας ξεκινήσουμε με κάτι διασκεδαστικό — μπορείτε να συστηθείτε ο καθένας, να μας πείτε τον ρόλο σας στους Green Carnation και ίσως κάτι παράξενο ή απροσδόκητο για εσάς που οι θαυμαστές σας δεν γνωρίζουν?
Kjetil Nordhus: Γεια σου Jo! Εγώ θα απαντήσω στις ερωτήσεις. Είμαι ο Kjetil Nordhus, τραγουδιστής των Green Carnation και συνδημιουργός των κομματιών της τριλογίας A Dark Poem (Μέρη I, II και III).
Ένα περίεργο ή απροσδόκητο γεγονός; Συνήθως λέω ότι κάποτε έδωσα μια μακροσκελή συνέντευξη στο Playboy Mexico!

Jo: Το A Dark Poem, Part I: The Shores of Melancholia είναι η αρχή μιας τριλογίας. Μπορείς να μας πεις ποια είναι η βασική ιδέα ή το όραμα πίσω από αυτήν και πώς ταιριάζει το πρώτο μέρος σε αυτήν τη δομή?
Kjetil: Είχαμε για πολλά χρόνια την επιθυμία να δημιουργήσουμε μια πραγματικά επική, μακρόσυρτη αφηγηματική ιστορία, και νιώσαμε ότι ήρθε η στιγμή να το κάνουμε. Ξεκινήσαμε το 2018 και χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ολοκληρωθεί.
Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόση δουλειά θα απαιτούσε για να φτάσει στο επίπεδο που θέλαμε. Τώρα όμως έχουμε ηχογραφήσει και τα τρία μέρη, και είμαστε έτοιμοι να δείξουμε το πρώτο στον κόσμο. Το πρώτο μέρος έχει σχεδιαστεί ώστε να τραβήξει την προσοχή του κοινού. Το επόμενο θα είναι αρκετά διαφορετικό, και το τρίτο —πιστεύουμε— θα εκπλήξει τους πάντες.

Jo: Πώς αντικατοπτρίζει το στιχουργικό περιεχόμενο τις σκέψεις ή τα συναισθήματά σου για τον κόσμο σήμερα; Το The Shores of Melancholia ασχολείται με σύγχρονα θέματα ή πιο προσωπικά?
Kjetil: Και τα δύο. Θα το αντιληφθείτε ακούγοντας το άλμπουμ. Μερικές φορές τα προσωπικά και τα παγκόσμια ζητήματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Θα έλεγα πως το The Shores of Melancholia μιλά για την απώλεια ελέγχου — τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό — και για τη δυσκολία μας να το διαχειριστούμε. Αυτά τα θέματα διατρέχουν ολόκληρη την τριλογία.

Jo: Η μουσική σας έχει αλλάξει πολύ με τα χρόνια — από βαρύ doom σε ακουστικό και progressive ύφος. Πώς αποφασίζεται ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσετε; Υπάρχουν στιγμές που εκπλήσσετε ο ένας τον άλλο με τρελές ιδέες?
Kjetil: Χαχα, ναι, εκπλήσσουμε ο ένας τον άλλο συνέχεια! Και νομίζω πως οι θαυμαστές μας πλέον το περιμένουν αυτό. Με αυτή την υπερφιλόδοξη τριλογία θα εκπλήξουμε και τους εαυτούς μας και το κοινό περισσότερο από ποτέ.

Jo: Μετά το μεγάλο κενό ανάμεσα στα Acoustic Verses (2006) και Leaves of Yesteryear (2020), τι σας ώθησε να επιστρέψετε στη δισκογραφία?
Kjetil: Διαλυθήκαμε το 2006 και δεν είχαμε καμία πρόθεση να επιστρέψουμε, μέχρι που το Light of Day, Day of Darkness ξαναζωντάνεψε το 2016. Κάναμε κάποιες μεγάλες συναυλίες επανένωσης στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική και μετά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Υπογράψαμε συμβόλαιο πέντε δίσκων με τη Season of Mist — και εδώ είμαστε πάλι.

Jo: Το Light of Day, Day of Darkness είναι ένα μόνο κομμάτι διάρκειας περίπου 60 λεπτών. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα?
Kjetil: Ήταν κάτι που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και της ηχογράφησης. Δεν είπαμε ποτέ «ας γράψουμε ένα κομμάτι μιας ώρας». Απλώς, όταν ενώσαμε όλες τις ιδέες, ήταν ξεκάθαρο ότι αυτός ήταν ο σωστός τρόπος να το παρουσιάσουμε.

Jo: Η παραγωγή σας είναι πολύ ατμοσφαιρική. Πώς πετυχαίνεται αυτόν τον ήχο στο στούντιο?
Kjetil: Επιλέξαμε ξανά τα dUb Studios, γιατί γνωρίζαμε ότι ο Endre Kirkesola (μηχανικός και παραγωγός) καταλαβαίνει απόλυτα τι χρειαζόμαστε. Είναι μέλος της οικογένειας των Green Carnation — και πλέον και ο νέος μας πληκτράς. Ήταν ένας τέλειος «γάμος» μουσικά.

Jo: Πώς ισορροπείτε τη βαρύτητα με τη μελωδία, την ένταση με την ατμόσφαιρα?
Kjetil: Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά. Έτσι μας βγαίνει. Ο Stein Roger και εγώ έχουμε αναπτύξει έναν τρόπο συνεργασίας όπου εκείνος συνθέτει και παίζει τα πάντα, ενώ εγώ εστιάζω στις συνθέσεις και τις λεπτομέρειες από την αρχή ως το τέλος.

Jo: Ποιο άλμπουμ θεωρείς πιο καθοριστικό για την ταυτότητά σας?
Kjetil: Σίγουρα το Light of Day, Day of Darkness. Ήταν η διεθνής μας αναγνώριση και χωρίς αυτό δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα.

Jo: Πόσο σημαντικές είναι για εσάς οι ζωντανές εμφανίσεις?
Kjetil: Είναι εξαιρετικά σημαντικές. Δουλεύουμε πάρα πολύ για να παρουσιάζουμε τη μουσική μας όσο καλύτερα γίνεται. Μου πήρε μέχρι τα 45 μου για να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στο 90% και το 100%. Τα τελευταία 10% είναι πολύ περισσότερη δουλειά από τα πρώτα 90. Το συνειδητοποίησα ξεκάθαρα στις πρόβες για το comeback του Light of Day, Day of Darkness το 2016.

Jo: Τι ρόλο παίζει το εξώφυλλο, τα visuals και τα βίντεο στη δουλειά σας?
Kjetil: Είμαστε τυχεροί που συνεργαζόμαστε με τον Niklas Sundin. Είναι μαζί μας από το Light of Day, Day of Darkness (2001). Καταλαβαίνει απόλυτα τη φιλοσοφία μας. Του εξηγήσαμε το όραμα για το A Dark Poem και του στείλαμε demos και στίχους. Επέστρεψε με τα πρώτα σχέδια, τα οποία έγιναν το οπτικό concept της τριλογίας. Μας ταίριαζε απόλυτα.

Jo: Κοιτώντας μπροστά — ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον?
Kjetil: Έχουμε τουλάχιστον δύο ακόμη χρόνια μπροστά μας με το A Dark Poem. Θέλουμε να παρουσιάσουμε τη μουσική μας ζωντανά σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, σε φεστιβάλ και μικρές περιοδείες. Μετά — ποιος ξέρει; Έχουμε πολλά να ζήσουμε ακόμα.

Jo: Ευχαριστούμε πολύ τους Green Carnation για τον χρόνο τους. Η μουσική σας συνεχίζει να εμπνέει με το βάθος, τη συγκίνηση και την εξέλιξή της. Σας ευχόμαστε ατελείωτη δημιουργικότητα και ανυπομονούμε για τα επόμενα κεφάλαια του A Dark Poem.
Kjetil: Ευχαριστώ κι εγώ, Jo. Απόλαυσα τις ερωτήσεις σου. Και —αν έχεις συνέλθει από το σοκ του Playboy— να ξέρεις πως ήταν μουσική συνέντευξη… όπως κι αυτή!

Με εκτίμηση,
Metalwar.gr

Συνέντευξη – κείμενο:
Joanna Gonas