Live Report: Septicflesh με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (Ηρώδειο, Αθήνα

Οι SEPTICFLESH στο Ηρώδειο: Μια βραδιά τελετουργίας κάτω από την Ακρόπολη

Εκεί όπου η αρχαία πέτρα συνάντησε τη συμφωνική οργή, η Αθήνα έγινε μάρτυρας μιας παράστασης που θόλωσε τα όρια μεταξύ συναυλίας και τελετής

Από νωρίς το απόγευμα, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είχε αλλάξει. Ο δρόμος ήταν γεμάτος κόσμο που περπατούσε προς την ίδια κατεύθυνση, λες και όλοι ακολουθούσαν ένα αόρατο κάλεσμα. Μαύρα μπλουζάκια, δερμάτινα, αλλά και πιο “τυπικά” ντυμένοι άνθρωποι μπλέκονταν σε μια πολύχρωμη πομπή. Δεν ήταν μια απλή συναυλία, έμοιαζε με γιορτή, με τελετή.

Μπαίνοντας στο Ηρώδειο, η αίσθηση του μεγαλείου σε κυκλώνει αμέσως. Οι πέτρες που κουβαλούν αιώνες, οι καμάρες, το φως της Ακρόπολης που στέκει από πάνω σαν φύλακας, όλα φτιάχνουν το σκηνικό για κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα συνηθισμένο. Εκεί που άλλοτε αντηχούσαν αρχαίες τραγωδίες, ετοιμαζόταν να αντηχήσει ο πιο ακραίος ήχος: blast beats, growls, αλλά και συμφωνικές μελωδίες που θα τα αγκάλιαζαν όλα.

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών παίρνει τη θέση της, με τον Koen Schoots να καθοδηγεί κάθε κίνηση. Μια πρώτη ανάσα από τα έγχορδα αρκεί για να αλλάξει η ατμόσφαιρα. Το κοινό σωπαίνει για μια στιγμή, λες και όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Και τότε μπαίνει η χορωδία Libro Coro μαζί με την παιδική χορωδία. Οι φωνές τους γεμίζουν τον χώρο σαν ψίθυροι που ξυπνούν την πέτρα και ξαφνικά ο ήχος γίνεται τρισδιάστατος, σχεδόν μαγικός.

Οι SEPTICFLESH ανεβαίνουν στη σκηνή και με το πρώτο riff του “Portrait Of A Headless Man” ξεκινάει η μυσταγωγία. Το growl σκίζει τον αέρα, ταυτόχρονα με τα έγχορδα και τις χορωδίες. Δεν είναι πια ένα τραγούδι, είναι ένα σκηνικό που στήνεται μπροστά στα μάτια μας. Στο “The Vampire from Nazareth” η ένταση ανεβαίνει. Τα χέρια σηκώνονται, το πλήθος κουνιέται σαν κύμα, ενώ οι Φανύ Μέλφη και Αφροδίτη Πατουλίδου δίνουν βάθος με τις φωνές τους. Και τότε, ο Vahan Galstyan με το ντουνούκ εισάγει μια εξωτική μελωδία που κάνει το κομμάτι να ακούγεται σαν ξόρκι που απαγγέλλεται στις πέτρες του θεάτρου.

Τραγούδι με το τραγούδι, το κοινό παρασύρεται όλο και περισσότερο. “We, the Gods”, “Neuromancer”, “Enemy of Truth”, κάθε νότα, κάθε κραυγή, κάθε crescendo μοιάζει με κύμα που σε σηκώνει και σε αφήνει να αιωρηθείς. Στις παύσεις κοιτάς γύρω σου και βλέπεις μάτια που λάμπουν, στόματα που ψιθυρίζουν στίχους, ανθρώπους που ζουν την ίδια εμπειρία σαν να ήταν όλοι ένα σώμα.

Κι έπειτα, η στιγμή δώρο. “Amphibians”, για πρώτη φορά ζωντανά! Το κοινό εκρήγνυται σε χειροκροτήματα, κάποιοι αγκαλιάζονται, άλλοι απλά μένουν με το στόμα ανοιχτό. Η παιδική χορωδία ενώνεται με τις φωνές της Φανύς και της Αφροδίτης και ξαφνικά η μουσική ακούγεται σαν παραμύθι που ξετυλίγεται μπροστά μας. ‘Ενα παραμύθι σκοτεινό αλλά και τρυφερό, που μόνο οι SEPTICFLESH μπορούν να αφηγηθούν!

Και το κοινό; Ήταν κι αυτό μέρος της παράστασης. Aφοσιωμένοι metalheads, ζευγάρια που έμοιαζαν να ζουν το δικό τους μυστικό ραντεβού, τουρίστες και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που ίσως δεν θα διάλεγαν ποτέ ένα Μetal live και όμως ήταν εκεί. Όλοι μαζί χαμογελούσαμε, χειροκροτούσαμε, μέναμε άφωνοι σε σημεία όπου η ορχήστρα, οι χορωδίες και οι guests μεταμόρφωναν τον ήχο σε κάτι που ξεπερνούσε το “Metal” ή το “συμφωνικό”.

Το σετ κλείνει και μια σιωπή σκεπάζει για λίγο το θέατρο. Έπειτα ξεσπά ένα χειροκρότημα που μοιάζει να μη σταματά. Οι SEPTICFLESH επιστρέφουν με “Anubis” και “Dark Art” και τότε όλα γίνονται φωτιά. Η ορχήστρα φλέγεται, οι φωνές γεμίζουν τον αέρα και η Ακρόπολη από πάνω μοιάζει να παρακολουθεί αμίλητη μια τελετή που ενώνει αρχαίο και σύγχρονο. Εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ούτε τα κινητά, ούτε οι έγνοιες. Μόνο η μουσική, η ενέργεια και ένα δέος που δεν περιγράφεται εύκολα με λέξεις! Ο Seth δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει θερμά όλους τους συνεργάτες, θυμίζοντας στο κοινό πως πριν μερικά χρόνια μια τέτοια βραδιά θα έμοιαζε αδιανόητη!

Όταν όλα τελειώνουν, κανείς δεν σηκώνεται αμέσως. Μένουμε όλοι στις θέσεις μας, κοιτάζουμε τη σκηνή, κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον. Σαν να προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι το ζήσαμε στ’ αλήθεια. Βγαίνοντας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τα πρόσωπα είναι φωτεινά. Κάποιοι γελούν, άλλοι μιλούν ζωηρά, άλλοι περπατούν αμίλητοι, λες και δεν θέλουν να χάσουν ούτε δευτερόλεπτο από τη μαγεία που κουβαλούν μέσα τους.

Setlist:

Portrait of a Headless Man
The Vampire from Nazareth
We, the Gods
Neuromancer
Enemy of Truth
Hierophant
Virtues of the Beast
Coming Storm
A Desert Throne
Prototype
The Collector
Martyr
Prometheus
Amphibians (live premiere)

Encore:
Anubis
Dark Art

Η συναυλία των SEPTICFLESH στο Ηρώδειο δεν ήταν μια απλή εμφάνιση. Ήταν μια γέφυρα. Μια γέφυρα ανάμεσα στο αρχαίο και το σύγχρονο, στο συμφωνικό και το ακραίο, στο φως και το σκοτάδι. Και αν κάτι μένει πιο έντονα από όλα, είναι αυτό το συναίσθημα ότι για λίγες ώρες, κάτω από την Ακρόπολη, η μουσική απέκτησε μια δύναμη που ξεπερνούσε τα είδη, τις ταμπέλες, ακόμα και τον ίδιο τον χρόνο!

Σπύρο, Χρήστο, Αντώνη, Kerim, Ντίνο… ευχαριστούμε!