Η συναισθηματική φόρτιση είναι αρκετά μεγάλη κάθε φορά που κάνουμε αναφορά στο όνομα Astarte και κατ’ επέκταση στο όνομα της Tristessa, όχι μόνο γι’ αυτά που πρόσφερε στην ελληνική σκηνή, αλλά και την παρακαταθήκη την οποία έχει αφήσει.

Astarte είναι η μπάντα αναφορά της ελληνικής heavy metal και black metal σκηνής που δημιουργήθηκε το 1995, με το αρχικό όνομα Lloth και χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια πρωτοπορία, ως αμιγώς γυναικεία black metal μπάντα.
Ξεκίνησαν κυρίως με black metal ύφος, επηρεασμένο από το κρύο και μελαγχολικό πρότυπο της σκοτεινής Νορβηγικής black metal σκηνής.

Η δισκογραφική επιστροφή της μπάντας μετά από δεκαοκτώ χρόνια από το τελευταίο της full length “Demonized”, σηματοδοτεί και το “κύκνειο άσμα” αυτής, καθώς με το “Blackdemonium” κλείνει το κεφάλαιο Astarte.
Η Μαρία δεν είναι κοντά μας, αλλά η φωνή της θα ακουστεί ξανά, πιο δυνατά από ποτέ!

Στo album, το οποίο ήταν σχεδόν έτοιμο να κυκλοφορήσει πριν το χαμό της Tristessa, κυριαρχεί το ακραίο σκοτεινό metal με πολλές αναφορές σε death/thrash ήχους με καταιγιστικά riffs, blast beats και γρήγορες ταχύτητες.
Η παραγωγή είναι ωμή χωρίς να γυαλίζει, εδώ ίσως να υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης, όπως επίσης και στην παρουσία των οργάνων στα κομμάτια, με λίγο παραπάνω προσοχή στο compression και το separation.

Τα κομμάτια είναι σχετικά μικρά σε διάρκεια κάτι που κάνει το album πιο άμεσο και πιο κατανοητό στον ακροατή, αν και θα μπορούσα να φανταστώ κάποιες ιδέες να αναπτύσωνται παραπάνω.
Ίσως κάποια πιο αργά σημεία θα μπορούσαν να ξεκουράσουν τα αυτιά μας από τις συνεχόμενες ριπές ιδιαίτερα των τυμπάνων αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο δε με χάλασε ιδιαίτερα.

Με το πρώτο άκουσμα του album ενθουσιάστηκα, με πολλές περισσότερες ακροάσεις εμφανίστηκαν κάποια μικρά “θέματα”, όπως κάποιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα τύμπανα, στη συνολική ακρόαση του album.

Η επίθεση ξεκινά αμέσως, μετά το εισαγωγικό κομμάτι, με το ομώνυμο του album και δεν σταματά μέχρι το τέλος, δίνοντας χαρά σε όσους αρέσει το ωμό blackened death/thrash.
Τα χαοτικά – δαιμονικά φωνητικά της Μαρίας είναι αξεπέραστα, όντας ταιριαστά με αυτά του Nicolas Maiis.

Το τρίτο “Monolith” ένα από τα καλύτερα κομμάτια του “Blackdemonium”, δημιουργεί τις περισσότερες αναμνήσεις, με τις αναφορές του στο παρελθόν.
Το “War” δίνει τη συνέχεια στην επίθεση, μέχρι το μοναδικό μελωδικό “Darkness (Will Rise)” πάρει τη θέση του κι αυτό σαν ένα από τα πιο δυνατά σημεία του album.

Το δυνατό στοιχείο του album είναι οι κιθάρες, οι οποίες ορμώμενες από τη Σκανδιναβική metal σκηνή δίνουν το χαρακτήρα στο album, είτε με τα εκπληκτικά riffs είτε με τις μελωδίες τους.

Σε γενικές γραμμές το “Blackdemonium” έχει συναισθηματική αξία, αλλά εννοείται θα ήταν άδικο να αγνοήσουμε και την μουσική του αξία, καθώς είναι ένα πολύ καλό album.
Έτσι με τα τελευταία εικοσιεννέα δημιουργικά λεπτά των Astarte, κλείνει ένας φωτεινός-σκοτεινός κύκλος για μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες – μπάντες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας metal σκηνής!

Spyros Tribos
8/10

“Blackdemonium” tracklist:
1.Intrandoom
2.Blackdemonium
3.Monolith
4.War
5.Darkness (Will Rise)
6.Godkill
7.Cursed
8.Exiled
9.Amon Ra