Τελευταία ημέρα λοιπόν για το φετινό Release Athens και έμελλε να είναι σημαδιακή για πολλούς λόγους. Λόγω απίστευτου καύσωνα που δεν πτόησε όμως τους χιλιάδες μεταλλάδες να είναι από σχετικά νωρίς στην Πλατεία Νερού. Λόγω του γεγονότος ότι ήταν η τελευταία συναυλία γενικά στον συγκεκριμένο χώρο μιας και αλλάζει η τοποθεσία από το 2026 (ακούγεται για Μαρκόπουλο ή ΟΑΚΑ). Και φυσικά λόγω του θανάτου του τεράστιου Ozzy Osbourne με αποτέλεσμα ολόκληρη η μέρα να είναι αφιερωμένη στη μνήμη του και στην τεράστια παρακαταθήκη που άφησε στη Metal μουσική.
Τον άχαρο ρόλο του ανοίγματος της συναυλία πριν τις 6:30 μάλιστα είχαν οι Βρετανοί HAKEN που εκπροσωπούν επάξια το νέο κύμα της Progressive σκηνής. Ο κόσμος όπως ήταν αναμενόμενο δεν ήταν πολύς τόσο λόγω θερμοκρασίας όσο και λόγω εργάσιμου της ημέρας και μάλιστα πολλοί προτίμησαν να μείνουν στις σκιές και να απολαύσουν από απόσταση μία από τις καλύτερες μπάντες του είδους που επισκέφτηκε τη χώρα μας για πρώτη φορά. Παρά τη σχετική έλλειψη ενέργειας επί σκηνής (άλλωστε το Progressive Metal συχνά δεν ενδείκνυται για πολύ χοροπήδημα) οι HAKEN επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες των οπαδών τους και ψυχανεμίζομαι ότι σύντομα θα τους δούμε ξανά από τα μέρη μας όπως τους πρέπει. Δηλαδή σε κάποιο κλειστό venue (Floyd;;) ώστε να αποδώσουν στο μέγιστο τον πολύ ενδιαφέρον ήχο τους που βρίθει μελωδικότητας συνδυάζοντας μάλιστα στοιχεία από πολλά είδη μουσικής. Μάλιστα μας χάρισαν το πρώτο (από τα πολλά της βραδιάς) αφιέρωμα στον Ozzy και τους BLACK SABBATH ενσωματώνοντας το πασίγνωστο riff του “Iron Man” στο τέλος του “Cockroach King”. Δυστυχώς ο περιορισμένος χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους και οι μεγάλες συνθέσεις τους (Progressive γαρ) δεν τους επέτρεψαν να παρουσιάσουν ένα χορταστικό set αφήνοντας μάλιστα εκτός το τελευταίο τους άλμπουμ “Fauna” που κυκλοφόρησε το 2023. Οπότε η επιστροφή τους είναι μονόδρομος…
Setlist
- Prosthetic
- Invasion
- 1985
- Cockroach King
- The Architect
Επόμενοι στη σειρά οι MASTODON μετά από απουσία περίπου 10 ετών από τη χώρα μας. Η επαφή μου με τους MASTODON είναι επιδερμική και ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα. Είχα ακούσει για τις αστοχίες (για να το πω κομψά) που τους ακολουθούνε στα live τους οπότε κρατούσα μικρό καλάθι. Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες νότες του “Tread Lightly” οι περισσότεροι γύρω μου έψαχναν εναγωνίως τις ωτασπίδες τους γιατί ο ήχος βγήκε φορτωμένος και πολύ δυνατός. Στην πορεία βέβαια η κατάσταση βελτιώθηκε και ο κόσμος φάνηκε να απολαμβάνει τόσο τα πιο φρέσκα “More Than I Could Chew”, Steambreather” και “Pushing The Tides” όσο βέβαια και στα κλασικά τους όπως το “Crystal Skull”, “Blood And Thunder” κτλ. Η αλήθεια πάντως είναι ότι η στιγμή που έμεινε στη μνήμη όλων ήταν η διασκευή του “Supernaut” των BLACK SABBATH, ένα τραγούδι που ακούστηκε και στο “Back To The Beginning”. Μιας και δεν έχω πρότερη εμπειρία από MASTODON θα αναφέρω αυτό που άκουσα από πολλούς έμπειρους της σκηνής ότι αυτή η εμφάνιση ήταν ίσως η καλύτερή τους στη χώρα μας από άποψη ήχου και απόδοσης και ας έλειπε η ηγετική μορφή του κιθαρίστα Brent Hinds.
Setlist
- Tread Lightly
- The Motherload
- Pushing The Tides
- Crystal Skull
- Black Tongue
- Megalodon
- More Than I Could Chew
- Spectrelight
- Mother Puncher
- Steambreather
- Blood And Thunder
- Supernaut (BLACK SABBATH cover)
Αν υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει στο Release Athens είναι τα τεράστια κενά μεταξύ των συγκροτημάτων. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι για εισπρακτικούς λόγους είναι καλό να υπάρχει ένα 45λεπτο (!!) κενό μεταξύ των μπαντών αλλά ειδικά εν μέσω καύσωνα αυτό αναγκάζει αφενός την πρώτη μπάντα να παίξει πολύ νωρίς, αφετέρου εξαντλεί τις αντοχές των θεατών. Αφήνοντας όμως στην άκρη τη γκρίνια, γύρω στις 9:20 είχε έρθει η ώρα για τους Θεούς του Progressive, DREAM THEATER και τη μεγάλη επιστροφή του Mike Portnoy στα ντραμς. Για πάνω από 2 ώρες, οι DREAM THEATER βούλωσαν στόματα…ή καλύτερα τα άνοιξαν αφού τα σαγόνια μας είχαν φτάσει στο καυτό τσιμέντο της Πλατείας Νερού. Παικτικά τολμώ να πω ότι ήταν από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει ποτέ και κατάφερε να σβήσει μονομιάς την άθλια εμπειρία που είχα από το 2019 και την προηγούμενη εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Όλοι οι μουσικοί με τον γνωστό και αποδεκτό πλέον αστερίσκο του James LaBrie έδωσαν ένα τρομερό μάθημα δεξιοτεχνίας και ενέργειας. Ο Portnoy έδειξε να το διασκεδάζει περισσότερο από όλους και είχε ούτως ή άλλως τα περισσότερα βλέμματα στραμμένα πάνω του. Τα κοντινά πλάνα στις φλέβες των μαγικών χεριών του John Petrucci όταν έπαιζε τα μοναδικά του σόλο ή η ταχύτητα με την οποία πηγαινέρχονταν τα δάχτυλα του Jordan Rudess στα δύσμοιρα πλήκτρα που δεινοπάθησαν ή η παροιμιώδης ηρεμία και μεγαλοσύνη που εκπέμπει ο John Myung προκαλούσαν ρίγη συγκίνησης και ανατριχίλες στο κοινό. Όσο για τον LaBrie φαινόταν να ζορίζεται αλλά βοήθησε το γεγονός ότι ούτως ή άλλως η συμμετοχή του είναι περιορισμένη λόγω των μεγάλων ορχηστρικών μερών με αποτέλεσμα συχνά πυκνά να φεύγει τρέχοντας από τη σκηνή για να ξεκουράζεται.
Στα του set κανείς δεν έμεινε ανικανοποίητος. Στα όρια του εφικτού βέβαια, έκαναν ένα πέρασμα από πολλά milestones της πορείας τους με παρουσία 8 άλμπουμ τους χωρίς να λείπει βέβαια και το τελευταίο, “Parasomnia”. Μερικές από τις κορυφαίες στιγμές τα κλασικά “As I Am”, “Pull Me Under” και φυσικά το “Peruvian Skies” που διανθίστηκε με περάσματα από “Wish You Were Here”, “Wherever I May Roam” και φυσικά “Black Sabbath” σε μια ωδή προς μπάντες θρύλους όπως οι PINK FLOYD, METALLICA και BLACK SABBATH τιμώντας έτσι τις ρίζες και τις επιρροές τους. Στα συν της εμφάνισής τους τα εντυπωσιακά βίντεο που έπαιζαν στο video wall κατά τη διάρκεια των τραγουδιών αλλά και το εισαγωγικό βίντεο με εικόνες από τα εξώφυλλα όλων των άλμπουμ τους. Τέλος, αναμφίβολα η πιο συγκινητική στιγμή του 2ωρου ήταν η αφιέρωση του LaBrie στον Ozzy του “The Spirit Carries On”.
Setlist
- Night Terror
- Act I: Scene Two: II. Strange Déjà vu
- Act I: Scene Three: I. Through My Words
- Act I: Scene Three: II. Fatal Tragedy
- Panic Attack
- Hollow Years
- The Enemy Inside
- Midnight Messiah
- The Dark Eternal Night
- Peruvian Skies
- As I Am
- Take The Time
- Act II: Scene Eight: The Spirit Carries On
- Pull Me Under
Περίπου στις 23:30 ολοκληρώθηκε η μοναδική παράσταση που έδωσαν οι DREAM THEATER στην Πλατεία Νερού με τη βοήθεια πάντα μιας εξαιρετικής διοργάνωσης. Κρατάμε την παρουσία του κόσμου που έδωσε το παρόν υπό δύσκολες συνθήκες, τη φορτισμένη ατμόσφαιρα λόγω του θανάτου του Ozzy και τον αποχαιρετισμό σε έναν χώρο που ζήσαμε ιστορικές συναυλιακές στιγμές. Κρατάμε τις αναμνήσεις και ετοιμαζόμαστε να δημιουργήσουμε νέες όπως αυτές που μας υποσχέθηκε ο LaBrie προαναγγέλοντας την επιστροφή τους στην Ελλάδα την άνοιξη του 2026.
Κείμενο: Κώστας Μπουντούκος
Φωτογραφίες: Release Athens Official
Βίντεο: Κώστας Μπουντούκος
