Η βραδιά που ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε στην αγαπημένη Πλατεία Νερού (μάλλον για τελευταία φορά αφού του χρόνου αλλάζει στέγη το Release Athens όπως ακούγεται) ήταν τόσο έντονη και κατεδαφιστική που είναι δύσκολο να μπουν σε μια σειρά όλες οι σκέψεις. Οπότε, θα ξεκινήσω από την πιο ουσιαστική που μου ήρθε φεύγοντας από την Πλατεία τα μεσάνυκτα του Σαββάτου. Πόσο συχνά έχουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα να απολαμβάνουμε ένα τεράστιο συγκρότημα όταν αυτό βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του; Γιατί οι GOJIRA έχουν πιάσει κορυφή, τουλάχιστον εμπορικά, μετά την περσινή τους εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Η απάντηση είναι: πολύ πολύ σπάνια.

Κρατώντας αυτό στην άκρη του μυαλού μας, ας γυρίσουμε μερικές ώρες νωρίτερα, λίγο μετά τις 18:30 το απόγευμα και στην πρώτη εμφάνιση των LACUNA COIL στη χώρα μας μετά από αρκετά χρόνια (2017 στο παλιό Piraeus Academy σε μια όχι και τόσο επιτυχημένη εμπορικά συναυλία απ’ όσο θυμάμαι). Οι Μιλανέζοι Gothic (και όχι μόνο) Metallers για 45 περίπου λεπτά απέδειξαν πόσο έχουν μεγαλώσει ως μπάντα. Αργά αλλά σταθερά, με προίκα βέβαια τα πρώτα ιστορικά πλέον άλμπουμ τους αλλά και εξαιρετικές δουλειές μέσα στα επόμενα χρόνια έχουν χτίσει ένα όνομα που σταδιακά προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα το Σάββατο αφού είναι από τις λίγες φορές που βλέπω τόσο κόσμο τόσο νωρίς στην Πλατεία Νερού. Και όχι απλά γύρω γύρω στις σκιές αλλά μπροστά στη σκηνή. Γιατί πολλοί είχαν έρθει κυρίως γι’ αυτούς. Οι LACUNA COIL στον περιορισμένο χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους μας έκαναν ένα μικρό τουρ σε μεγάλες τους επιτυχίες  όπως τα ‘Trip To Darkness” και “Kill The Light” από το “Dark Adrenaline” (2012),  “Reckless” και “Layers of Time” από το “Black Anima” (2019) και το “Blood, Tears, Dust” από το “Delirium” (2016). Φυσικά την τιμητική του είχε το τελευταίο τους εξαιρετικό “Sleepless Empire”, που είναι ένα από τα προσωπικά αγαπημένα του 2025. Φαντάζομαι μοναδικό ψεγάδι για πολλούς θα ήταν η εκτέλεση του κλασικού πλέον “Heaven’s  Lie” στην φρέσκια version του από την επανακυκλοφορία του “Comalies” το 2022. Όπως και να έχει πάντως, οι LACUNA COIL ήρθαν, σάρωσαν ειδικά με το δίδυμο Cristina Scabbia και Andrea Ferro και φαντάζομαι πείστηκαν ότι είναι απαραίτητη μία ακόμα εμφάνιση σύντομα σε κλειστό χώρο.

Setlist:

• 01. Layers of Time
• 02. Reckless
• 03. Hosting the Shadows
• 04. Kill the Light
• 05. Blood, Tears, Dust
• 06. Heaven’s a Lie XX
• 07. I Wish you were Dead
• 08. Trip to Darkness
• 09. Enjoy the Silence (Depeche Mode cover)
• 10. Oxygen
• 11. Never Dawn

Όταν διάβασα ότι δεύτερο όνομα της ημέρας θα ήταν οι WHILE SHE SLEEPS, πάνω από τους LACUNA COIL κάπως στράβωσα. Βέβαια η Βρετανική πεντάδα γρήγορα φρόντισε να με διαψεύσει. Όχι τόσο για την ίδια τη μουσική τους αφού γενικά αυτό το παρακλάδι του Metal δεν είναι στις προτιμήσεις μου, αλλά για την τρομερή ενέργεια που έβγαζαν στη σκηνή και το κυριότερο τη μετάδοση αυτής της ενέργειας στο κοινό. Και τι δεν είδαμε…τον μπασίστα Aaran McKenzie να κατεβαίνει στο κοινό για το “Sleep Society” με ένα τεράστιο wall of death να σχηματίζεται γύρω του, τον τραγουδιστή Loz Taylor να τραγουδάει ταξιδεύοντας πάνω στα χέρια του κοινού σε ένα εντυπωσιακό crowd surfing, μεγάλα pits να σχηματίζονται στη μέση της αρένας και γενικότερα να επικρατεί ένας πανικός που σίγουρα τροφοδοτούνταν από τον μικρό μέσο όρο ηλικίας των οπαδών των WHILE SHE SLEEPS (και γενικότερα του συγκεκριμένου είδους). Αναμφισβήτητα, αυτές οι μπάντες είναι το μέλλον του Metal και οι WHILE SHE SLEEPS αποδεικνύουν διαρκώς ότι το αξίζουν. Στα της μουσικής τίμησαν ολόκληρη τη δισκογραφία τους (πλην του πρώτου τους άλμπουμ) οπότε κάποιος που τους παρακολουθεί από την αρχή της πορείας σίγουρα θα έμεινε ικανοποιημένος.

Setlist:

• 01. Systematic
• 02. Civil Isolation
• 03. The Guilty Party
• 04. Anti-Social
• 05. You are all you Need
• 06. You are We
• 07. Self Hell
• 08. Rainbows
• 09. Four Walls
• 10. Silence Speaks
• 11. To the Flowers
• 12. Sleeps Society

Σιγά σιγά όμως έφτανε η ώρα για το μεγάλο φινάλε με τους GOJIRA οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 22:30. Ό,τι και να πούμε νομίζω δεν μπορεί να περιγράψει το υπερθέαμα, μουσικό και οπτικό, που παρακολουθήσαμε από μια μπάντα στην καλύτερή της φάση. Τα μέλη της μπάντας σε τρομερή κατάσταση και ξεκούραστοι, μιας και ήταν η πρώτη μέρα της περιοδείας τους, μας προσέφεραν ένα μοναδικό θέαμα. Ήταν από τις φορές που δεν μετάνιωσα για την επιλογή να καθίσω στο κέντρο αλλά αρκετά πίσω ώστε να έχω πανοραμική άποψη της σκηνής και των οθονών. Σε κάθε τραγούδι και ένα διαφορετικό οπτικό σόου είτε πάνω στη σκηνή με φωτιές, φωτορυθμικά κτλ είτε στις οθόνες με τα οπτικά εφέ που άλλαζαν με ταχύτητα φωτός. Στο “Flying Whales” μπορεί να μην είχαμε ιπτάμενες φάλαινες αλλά έκαναν την εμφάνισή τους κανά δύο φουσκωτοί καρχαρίες που άρχισαν να φεύγουν δεξιά και αριστερά της αρένας και στο “From The Sky», ο ντράμερ Mario Duplantier μας ρώτησε με τη βοήθεια πλακάτ  αν θέλουμε να παίξει κι άλλο δίκαση και για πόση ώρα…η συμφωνία έκλεισε στα 5 καυλωτικά (με το συμπάθιο) λεπτά όπου η μία από τις κάμερες έκανε συνέχεια ζουμ στο πόδι του το οποίο εμείς παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα.  Δεν έλειψε βέβαια και το “Mea Culpa (Ah! Ca Ira!)” το τραγούδι που τους έβαλε στα σπίτια δισεκατομμυρίων ανθρώπων που παρακολουθούσαν την έναρξη των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων.

Στις εκπλήξεις της βραδιάς η εκτέλεση του “Under The Sun” των BLACK SABBATH, ένα τραγούδι που έπαιξαν στη ήδη θρυλική συναυλία “Back to the Beginning” αλλά και η εμφάνιση του Robb Flynn των MACHINE HEAD (δε λέει να ξεκολλήσει από την Ελλάδα) με αφορμή τα γενέθλιά του που ήταν εκείνη την ημέρα. Μετά το απαραίτητο “Happy Brithday” ακολούθησε μια διασκευή που έμελλε να θρυμματίσει όποια πέτρα είχε μείνει άθικτη μέχρι εκείνη την ώρα… “Territory” από SEPULTURA και όλοι τάβλα. Με αυτό έκλεισαν το πρώτο encore για να ακολουθήσει ένα ακόμα μικρότερο που περιελάμβανε το “Vacuity”, για τον ιδανικό επίλογο μιας βραδιάς που θα μείνει στην ιστορία. Μάλιστα, στις χαιρετούρες στο τέλος, ανέβηκαν στη σκηνή και οι οικογένειες των μουσικών σε μια πολύ συγκινητική στιγμή.

Setlist

• 01. Only Pain
• 02. The Axe
• 03. Backbone
• 04. Born for One Thing
• 05. Stranded
• 06. Flying Whales
• 07. The Cell
• 08. From the Sky
• 09. Another World
• 10. Silvera
• 11. Mea Culpa (Ah! Ça Ira!)
• 12. The Chant
• 13. Amazonia
• Encore
• 14. L’Enfant Sauvage
• 15. Under the Sun/Every Day Comes and Goes (Black Sabbath cover)
• 16. Territory (Sepultura cover ft. Robb Flynn)
• Encore 2
• 17. Vacuity

Οι περίπου 10.000 μεταλλάδες που βρεθήκαμε στην Πλατεία Νερού φύγαμε ικανοποιημένοι, καταϊδρωμένοι και γεμάτοι εικόνες. Όπως δηλαδή επιβάλλεται. Οι 3 μπάντες απέδειξαν ότι το μέλλον της Metal μουσικής μπορεί να είναι λαμπρό και να γεμίζει στάδια. Η διοργάνωση ως συνήθως πήρε υψηλό βαθμό αφού πλέον υπάρχει το know how πολλών ετών και οι διοργανωτές ξέρουν τι χρειάζεται. Θα πω μόνο κρίμα για όσους αποφάσισαν να πουλήσουν το εισιτήριο τους επειδή οι GOJIRA θα ξαναέρθουν τον Μάιο με τους METALLICA. Δε νομίζω ότι θα συγκρίνεται η φετινή τους εμφάνιση με οτιδήποτε δούμε του χρόνου.

Κείμενο: Κώστας Μπουντούκος

Φωτογραφίες: Release Athens Official

Βίντεο: Metalwar Team